LISTEN LIVE

LISTEN LIVE Winamp windows Media Player Real Player QuickTime

Πέμπτη 20 Ιανουαρίου 2011

Helloween Master Of The Rings Raw Power / Castle Communication (1994)

1993: Σύγχυση επικρατεί στο στρατόπεδο των Helloween. Το αμφιλεγόμενο "Pink Bubbles Go Ape" ακολουθείται από το πειραματικό "Chameleon", η περιοδεία για το τελευταίο ολοκληρώνεται κακήν κακώς και κάποια μέλη της μπάντας με δυσκολία μιλάνε μεταξύ τους. Η μπάντα, το management και η νέα εταιρεία αποφασίζουν ότι πρέπει να γίνουν δραστικές αλλαγές. Αυτές μεταφράζονται ως απολύσεις των -βασικών μέχρι τότε μελών- Michael Kiske και Ingo Schwitchtenberg. Οι προσωπικές και οι μουσικές διαφορές του πρώτου με το υπόλοιπο συγκρότημα (ήτοι τον Weikath και τον Grosskopf) αποτελούσαν επιπλέον λόγους για την έναρξη της προσωπικής του καριέρας, ενώ τα ψυχολογικά προβλήματα του Ingo ήταν αυτά που θα τον οδηγούσαν, σε συνδυασμό με τις εξαρτήσεις του, στην αφαίρεση της ίδιας της ζωής του το Μάρτιο του 1995.

Για το "Master Of The Rings", λοιπόν, στρατολογείται ως νέος drummer ο Uli Kusch, το βιογραφικό του οποίου συμπεριλάμβανε μέχρι τότε τέσσερις δίσκους με τους Holy Moses αλλά και ένα σύντομο πέρασμα από τους Gamma Ray ("Sigh No More"). Για τη θέση πίσω από το μικρόφωνο οι Γερμανοί αρπάζουν τον φέρελπι Andi Deris από τους glam / hard rockers συμπατριώτες τους Pink Cream 69. Μία επιλογή που κρίθηκε από πολλούς ως ριψοκίνδυνη για την αντικατάσταση του χαρισματικού Kiske και λόγω της οποίας πολλοί παλιοί οπαδοί απηύδησαν και παράτησαν τη μπάντα. Αντικειμενικότητα δε νομίζω ότι μπορεί να υπάρξει, όμως η προσωπική μου άποψη είναι ότι οι δύο τραγουδιστές είναι τόσο διαφορετικοί, τεχνικά αλλά και ερμηνευτικά, που είναι άδικο να τίθενται σε διαδικασία σύγκρισης.

Η βραχνάδα και η έμφυτη ειρωνεία στη φωνή του Deris είναι αυτά που τον κάνουν να ξεχωρίζει και η άνεσή του στα χαμηλά ενδεχομένως «ξεκλειδώνει» συνθετικά τη μπάντα˙ οι ικανότητες του στη σύνθεση, όμως, είναι αυτές που θα δώσουν τη νέα πνοή που τόσο χρειάζονταν οι Helloween. Κομμάτια σαν το "Why?" και το "Perfect Gentleman" αποδεικνύουν τα παραπάνω και δείχνουν το δρόμο για τη μετέπειτα επιτυχημένη αλλαγή πλεύσης τους. Το "Mr. Ego (Take Me Down)" του Roland Grapow κάνει κάτι παρόμοιο, σαν ένα είδος προοικονομίας της σκοτεινής εποχής του "The Dark Ride". Το κομμάτι, μάλιστα, λέγεται ότι είναι «αφιερωμένο» από τη μπάντα στον Kiske, όπως καταδεικνύουν και οι πικροί, ειρωνικοί του στίχοι.

Οι άμεσοι συσχετισμοί με την περίοδο των "Keepers" είναι ελάχιστοι, με το "Still We Go" να πλησιάζει περισσότερο, αλλά να είναι πολύ λίγο για τους οπαδούς που επιζητούσαν ένα τέτοιου είδους πισωγύρισμα. Βέβαια, το όλο εγχείρημα μοιάζει σα μία θεματική συνέχεια της διλογίας, αυτό όμως συμβαίνει μόνο στα χαρτιά για λόγους... παραπάνω από προφανείς. Οι Γερμανοί δε φαίνονται διατεθειμένοι να απαγκιστρωθούν από το ένδοξο παρελθόν τους, η φρεσκάδα, όμως, που δείχνουν στα "Sole Survivor", "Where The Rain Grows" και "Perfect Alibi" είναι αρκετή για να τους δώσει την απαραίτητη ώθηση και να τους επανατοποθετήσει στον power χάρτη της Ευρώπης.

Καταληκτικά, ίσως το "Master Of The Rings" να μη συγκαταλέγεται στα ποιοτικότερα, τα πιο επιτυχημένα ή τα πιο επιδραστικά άλμπουμ των Helloween, ήταν όμως σίγουρα ένα από τα πιο σημαντικά για τους ίδιους, αφού περιείχε πολλά πρώτα βήματα από κατευθύνσεις που θα επεκτείνονταν στο μέλλον. Επιπλέον, ήταν αυτό που ουσιαστικά τους ξαναζωντάνεψε, μετά από δύο δίσκους που λίγο έλειψε να αποβούν καταστροφικοί. Κι αυτό αποδεικνύεται από την ολοένα αυξανόμενη επιτυχία που είχαν, αρχής γενομένης από το "The Time Of The Oath" του '96. Το σημαντικότερο, όμως, ήταν το γεγονός ότι οι νέοι Helloween έδειξαν με την πρώτη ότι δένουν σαν ομάδα, μετά από δύο καίριες αλλαγές μελών, και ότι δήλωσαν πανέτοιμοι να επανακάμψουν και να προσφέρουν πολλά ακόμα στο power metal και τους ακόλουθούς του.



http://www.rocking.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου